Categorie: Ik vertrek

Bloemenmeisje Wendy en huisman JC verruilen me hun kinderen Quinten en Vieve het strand waar ze iedere dag komen voor de bergen van Italië. Wendy heeft namelijk een hekel aan bergen, dus dat is allemaal heel logisch. In Toscane hebben ze een oude watermolen gekocht waar ooit een bed&breakfast moet komen. JC (dat klinkt heel mysterieus maar zijn ouders blijken Jan en Carla te heten en dan is één en één toch heel snel twee) bereidt zich voor op de verbouwing door klusfilmpjes op Youtube te kijken. Zelf heb ik een keer mijn wasmachine gerepareerd met de hulp van Youtube, dus dat is een beproefde methode.

JC vertrekt in eerste instantie alleen, want de bloembollen van Wendy brengen goed geld in het laatje en zolang de lening nog niet rond is kunnen ze dat inkomen niet missen. Ze komt wel een keer twee weken op bezoek en dan maakt ze zich heel erg nuttig door een heel huis met een kwastje te willen schilderen. Ook is er een overleg met de aannemer gepland. Volgens Ik vertrek-traditie is dat zo’n type dat z’n afspraken niet nakomt, maar JC en W vinden dat niet echt een probleem. Nu hebben ze mooi de tijd om nog een cappuccinootje te drinken.

Als een paar maanden later ook Wendy met de kinderen verhuist naar Italië gaat eigenlijk alles mis was mis kan gaan. De lening wordt afgekeurd, de pizza brandt aan, ze doen zout in plaats van suiker in de koffie en, je verwacht het niet, de aannemer laat het afweten. Wendy zou wel graag willen weten hoe dat nou toch allemaal kon gebeuren. Helaas komen we daar nooit achter want ze kent het Italiaanse woord voor waarom niet.

Komt dit nog wel goed? Gelukkig is één ding heel duidelijk. De kleur verf van het huis moet niet donkerder. Nee, het moet niet donker. Het moet donkerder. Ja, het moet donkerder. Ja, vind ik ook.

De aflevering kun je hier terugkijken.

 

Tekstschrijver Martine en glaszetter Jan verlaten Friesland om in Frankrijk een bouwval op te knappen. Waarom Frankrijk? Omdat je daar altijd je was buiten kunt hangen en omdat Martine in het verleden een hartstilstand heeft gehad. En net op het moment dat je denkt: ze is toch niet dood?, weet ze ons gelukkig te vertellen dat ze gereanimeerd is.

We zijn getuige van een scène in een Friese kroeg waar wel gesproken wordt maar niemand te verstaan is en er is een Fries afscheidsfeest. Jan en Martine hebben namelijk een immens netwerk. Of dat overdreven is of dat de zaal waar het afscheidsfeest wordt gehouden gewoon heel groot was zullen we nooit weten.

Eenmaal in Frankrijk heeft Martine speciaal voor de gelegenheid een shirt aangedaan met haar favoriete Franse woord erop en voor het geval ze toch de betekenis vergeet staat die er ook op getekend. Het bouwval blijkt wat bouwvalliger te zijn dan gedacht. Er is geen water en elektriciteit en het zit vol met vleermuizen, ratten en een eekhoorn. Paniek? Nee hoor. Stukje opruimen. En dat gaat Jan dan ook maar doen. Martine stort zich ondertussen op het bereiden van haar specialiteit: kip anaal. Ik heb besloten om daar verder geen aandacht aan te besteden. Ook gaat ze zingen bij een immigrantenkoortje. Begint ze zich te settelen of zoekt ze afleiding? De oplettende kijker zal het immers niet ontgaan zijn dat ze haar shirt heeft verruild voor eentje met een Engelse woord erop.

Ik had ook nog graag iets willen schrijven over het gebrek aan mouwen in deze aflevering, maar ik laat het hier maar bij. Ik vrees dat het anders een boek wordt.

Bekijk hier het avontuur van Jan en Martine terug.

Dirk heeft die typisch Limburgse joie de vivre en samen met zijn vrouw Feikje en kinderen Jep en Siem verruilen ze Amsterdam voor Andalusië waar ze een berg met een paar muren erop hebben gekocht. Daar willen ze een paradijsje creëren, een oase. Speciaal voor mensen die van afwisseling houden. Een vrij specifieke doelgroep dus. De verbouwing van het huis laten ze aan professionals over, want Feikje en Dirk zijn niet zo handig. Dat vinden ze zelf en wij zijn er ook getuige van als bij het uitladen van de verhuiswagen half Andalusië wordt afgebroken en een deel van inboedel sneuvelt. Verder is dit stel helaas niet zo spannend. Ze doen nog hun best om slim uit de hoek te komen door een citaat van een ander als een idee van zichzelf te presenteren, maar dat is het dan ook wel. Ook het ontbreken van water en elektriciteit zorgt niet voor veel sensatie. Zou een storm misschien voor wat joie de vivre kunnen zorgen? Bijvoorbeeld precies op het moment dat alles bijna klaar is?

De aflevering van vanavond kun je hier terugkijken.

In Assen runnen Benny en Andrea hun eigen fietsenwinkel, maar ze dromen van een bed & breakfast in Noorwegen. Daar is het namelijk zo lekker rustig en gastvrij en er is heel veel eenheid en daar houden Ben en An wel van. Om zich vast voor te bereiden op deze rust liggen ze regelmatig te floaten in een magnesiumbad en bezoekt Andrea een spiritueel café. Zij heeft namelijk een energietje om haar heen hangen waar je U tegen zegt. Ze is gewoon heel puur en ze staat echt in haar kracht. Onbewust dan hé. Onbewust. Haar zweefvriendinnen zullen haar niet missen want spiritueel blijven ze elkaar gewoon zien. Eenheid. Eenheid.

Na een afscheidsfeest waarbij gedichten worden voorgedragen vanuit het perspectief van de fiets gaat het avontuur dan eindelijk beginnen. Ze worden warm onthaald door de burgemeester die meteen een selfie met ze wil maken, iedereen is ontzettend aardig en ook al is de supermarkt dan wat duur, alles gaat voorspoedig. Andrea moet er zelfs van huilen. Zoveel eenheid is zelfs zij niet gewend. Alles zit mee, dit kan niet fout gaan!

Hoewel… Het gebouw waar alles gerealiseerd moet worden is officieel nog van de gemeente en met de lening, die essentieel is om hun droom uit te laten komen, wil het ook nog niet lukken. De bank is zelfs vergeten wie zo ook alweer zijn. Zijn Benny en Andrea wel echt zo welkom of is de eenheid in Noorwegen ineens ver te zoeken?

Kijk de aflevering hier terug en onthoud: alles is voorbestemd van bovenuit.

Vraag een willekeurig persoon wat er ontbreekt op Bonaire en het antwoord is geheid een mini adventure golfbaan. Dat is een minigolfbaan maar dan avontuurlijk aangelegd. Brugwachter Hans, zijn vrouw Karin en hun opgezette hond zijn in dat gat gesprongen en eerder dit jaar zagen we al dat dat nog niet meeviel. Zo hadden ze nog geen huis en geen grond. Wel hadden ze al een complete golfbaan aangekocht voor een paar ton die deels werd gestolen na een inbraak in hun container. Toch zijn ze niet bij de pakken neer gaan zitten. Ooit had iemand namelijk gezegd dat het heus wel een keer vast wel goed zou komen en wie zijn zij om daar dan aan twijfelen?

Vanavond kregen we deel twee te zien van H en K die elkaar gedurende de aflevering 476 keer scheet hebben genoemd. Er is inmiddels een stuk grond en ze besluiten om hun huis, dat ze als bouwpakket al in Nederland hebben gekocht, bovenop de opslagcontainers te bouwen want dan vang je lekker veel wind. Het leuke aan dit huis is dat je de regen op het dak kunt horen vallen. Wat een luxe! Ook heeft Hans nog het knotsgekke idee om een zeilboot ter decoratie neer te zetten. Wauw! Geen vuiltje aan luchtje dus, maar dan blijkt dat ze nog helemaal geen bouwvergunning hebben en het nieuwe huis is deels over de erfgrens gebouwd. Wat nu? Karin raak in paniek. Hans heeft meer een “niet aanstellen, gewoon doorgaan”-houding. Gelukkig is er nog buurvrouw Nel waar Karin altijd haar telefoontje effe ken oplaaie, warrum water ken krijge en in bad ken want ze het d’r eige al drie dage nie gewasse.

Komt het wel goed met de minigolf? Het is in ieder geval een adventure.

Terugkijken? Hier vind je deel 1 en hier deel 2.

Op 8 september begint een nieuw seizoen van Ik vertrek. Om alvast in de stemming te komen heb ik weer een gouden klassieker uit het archief opgedoken.

Alex en Anita hebben een droomstart voor hun Italiaanse camping. Nog voor vertrek zijn ze een zomer lang volledig volgeboekt. Er is alleen één klein detailtje. De camping bestaat nog niet. Dat hebben ze creatief opgelost door gewoon wat willekeurige foto’s op hun site te zetten en dan zal het allemaal wel goed komen, maar er is nog een dingetje. De camping moet gerealiseerd worden op wat nu nog een heuvel is. In vier maanden tijd moet die heuvel vlak worden gemaakt, hun huis verbouwd, een zwembad gemaakt en nog honderdduizenden andere dingen. Over honderdduizenden gesproken. In tien weken tijd jaagt dit stel er anderhalve ton spaargeld doorheen. En als het dan allemaal toch nog net op tijd af lijkt te komen gebeurt er iets waardoor het nooit meer goedkomt.

Wat me verder fascineert aan deze aflevering is dat zij altijd het woord doet en hij af en toe een halve zin herhaalt en er is een hele ongemakkelijke scène met heteromannen die hun emoties niet kunnen uiten. De aflevering kun je hier vinden. Veel plezier!

Michel en Melanie willen in Portugal mensen gaan begeleiden tijdens hun emigratie. Hoe vind je er bijvoorbeeld een huis? Die hulp hadden ze zelf ook wel kunnen gebruiken want het stel woont voorlopig in een vouwwagen. De voorbereiding is sowieso niet heel goed. Zo waren ze wel begonnen aan een taalcursus, maar toen de verleden tijd werd behandeld zijn ze afgehaakt. Ook valt het nog niet mee om de gekochte grond terug te vinden.

Het avontuur van M&M is hier terug te zien. De follow-up vind je hier.

Niek en Marianna maken makkelijker contact met bomen dan met mensen, want dit stel zweeft altijd een paar centimeter boven de grond. De Duitse camping die ze willen overnemen is twee miljoen boven budget, maar dat weerhoudt ze er niet van om alvast hun baan in Nederland op te zeggen. Uiteraard ontbreken de sokken in sandalen niet.

Duik in het archief en kijk de aflevering hier terug. Er is ook een follow-up gemaakt. Die vind je hier.

Vanavond gingen we terug op bezoek bij mensen die al eerder gevolgd werden in Ik vertrek. Wat betreft Paul en Audrey was dat niet zo spannend. Zij zijn in 2011 in Suriname een garage begonnen en veel is er niet veranderd. Toen ging het allemaal wel goed en nu ook. Gelukkig was er nog een verhaal.

In 2011 vertrokken beste vriendinnen Marieanne en Joëlle naar Italië om daar een bed & breakfast te beginnen. De emigratie volgde slechts vier maanden na de eerste idee. Ze kochten een vervallen pand waar niets terechtkwam van de beloofde renovatie en Marieanne liet heel ongelukkig een nieuwe verkering achter in Nederland. Uiteindelijk kwam het qua huis helemaal goed en de b&b werd geopend.

Drie jaar later is alles anders. Marieanne is vervangen voor een teckel, want de vriendinnen hebben ruzie gehad. Sterker nog: ze haten elkaar. Ze bleken toch niet helemaal op één lijn te zitten als het gaat om het runnen van een bedrijf waarop Marieanne besloot terug te gaan naar Nederland waar ze die verkering nog had zitten. In de financiële afhandeling is iets geknapt waardoor ze geen contact meer met elkaar hebben. Op zo’n moment is het wel jammer dat Ik vertrek geen Familiediner-achtig programma is. Ik zat namelijk echt te wachten op het moment dat de ex-vriendinnen elkaar toch weer zouden zien met een hysterische presentator erbij die vragen zou stellen als: “Wat gaat er nu in je om?” en “Wat wil je haar nog zeggen?”. Helaas.

De aflevering kun je hier terugkijken.

Dit was de laatste aflevering van dit seizoen, maar niet getreurd. Aangezien ik elke aflevering van Ik vertrek zeker zes keer heb gezien zal ik de komende tijd tips geven over welke uitzendingen uit de archieven je gezien moet hebben. Herinner je je bijvoorbeeld nog die mensen die zo goed met bomen konden praten? Of dat gezin dat op de vlucht ging voor de Nederlandse overheid? Binnenkort meer!

Pedicure Judith uit Loosdrecht wil de eeltknobbels en hamertenen inruilen voor een leven als campingeigenaar in Luxemburg. Niet alleen, want beste vriendin Ilona gaat ook mee. De camping die ze overnemen lag eigenlijk ver boven budget, maar gelukkig heeft Judith een soort sugar daddy. Patrick komt uit Luxemburg en aanbid haar. Om indruk te maken geeft hij de camping als cadeautje. Judith maakt meteen duidelijk dat ze gewoon vrienden zijn. Dit levert hele ongemakkelijke taferelen op, dus dat is smullen.

De vorige eigenaren, Peter en Anja, gaan de eerste weken het trio inwerken. Dat valt nog niet mee, want Juud heeft een leger aan vrijwilligers opgetrommeld om te helpen met klussen waardoor Peet en An niets meer te zeggen hebben. Ze vrezen zelfs dat vaste campingbezoekers niet meer terug zullen komen in de chaos die het drietal veroorzaakt.

Niet veel later kan ook Ilona het niet meer aan. Ze heeft reuma en veel rust nodig. Na een ruzie vertrekt ze boos en verdrietig terug naar Nederland. Judith en Patrick maken van haar afwezigheid gebruik om elkaar wat beter te leren kennen en er volgt een date die zo ongemakkelijk is dat je dat zelf maar even moet bekijken. En als Judith het verschil tussen en kaas en een kaars niet meer weet is de chaos compleet.

Keert Ilona ooit nog terug en gaan Judith en Patrick het nou eindelijk eens een keer doen met elkaar? En hoe zat het nou met die tweedehands tulpen? Kijk het hier terug. Volgende week de laatste van het seizoen. Dan gaan we terugkijken in Italië en Suriname.