Bloemenmeisje Wendy en huisman JC verruilen me hun kinderen Quinten en Vieve het strand waar ze iedere dag komen voor de bergen van Italië. Wendy heeft namelijk een hekel aan bergen, dus dat is allemaal heel logisch. In Toscane hebben ze een oude watermolen gekocht waar ooit een bed&breakfast moet komen. JC (dat klinkt heel mysterieus maar zijn ouders blijken Jan en Carla te heten en dan is één en één toch heel snel twee) bereidt zich voor op de verbouwing door klusfilmpjes op Youtube te kijken. Zelf heb ik een keer mijn wasmachine gerepareerd met de hulp van Youtube, dus dat is een beproefde methode.
JC vertrekt in eerste instantie alleen, want de bloembollen van Wendy brengen goed geld in het laatje en zolang de lening nog niet rond is kunnen ze dat inkomen niet missen. Ze komt wel een keer twee weken op bezoek en dan maakt ze zich heel erg nuttig door een heel huis met een kwastje te willen schilderen. Ook is er een overleg met de aannemer gepland. Volgens Ik vertrek-traditie is dat zo’n type dat z’n afspraken niet nakomt, maar JC en W vinden dat niet echt een probleem. Nu hebben ze mooi de tijd om nog een cappuccinootje te drinken.
Als een paar maanden later ook Wendy met de kinderen verhuist naar Italië gaat eigenlijk alles mis was mis kan gaan. De lening wordt afgekeurd, de pizza brandt aan, ze doen zout in plaats van suiker in de koffie en, je verwacht het niet, de aannemer laat het afweten. Wendy zou wel graag willen weten hoe dat nou toch allemaal kon gebeuren. Helaas komen we daar nooit achter want ze kent het Italiaanse woord voor waarom niet.
Komt dit nog wel goed? Gelukkig is één ding heel duidelijk. De kleur verf van het huis moet niet donkerder. Nee, het moet niet donker. Het moet donkerder. Ja, het moet donkerder. Ja, vind ik ook.
De aflevering kun je hier terugkijken.
bakkerpraatjes.com 