Na de toch wat saaie aflevering van vorige week hoopte ik vandaag weer op flink wat tegenslagen en taalproblemen. Ik werd niet teleurgesteld.
Michael en Cora hebben in Frankrijk een hotel gekocht. Ze hebben er al een vakantiehuis en Cora kan al trottoir en mayonaise zeggen, dus de voorbereiding kan niet beter. Nederland vinden ze maar druk en in Frankrijk hopen ze meer rust te vinden.
De aflevering komt goed op gang als Michael en Cora op bezoek gaan bij de buren. Ze wonen naast een boeddhistische tempel. En wat is nou een gepast cadeautje voor een boeddhistische monnik? Een blikje met Willem-Alexander en Máxima erop natuurlijk. Leuk joh. Je zag die monnik stralen. Vol zelfvertrouwen gaat Cora ook meteen even langs bij de slager waar ze zich voorstelt als hotel.
De eerste tegenslag komt al voor de verbouwing gaat beginnen. Een van de honden heeft een plastic dopje ingeslikt. Wat nu? Op naar de dierenarts waar de hond een injectie krijgt zodat hij gaat overgeven. Als Michael even later het uitgekotste dopje in zijn handen heeft barst hij in tranen uit. Logisch natuurlijk. Een kotsende hond. Wie schiet er niet vol van.
Maar dan kan de verbouwing eindelijk van start. Wat zou er nu nog mis kunnen gaan? Best wel wat dingetjes blijkt, want de riolering moet volledig vervangen worden en even later ook alle plafonds. Daar hebben ze geen rekening mee gehouden in de begroting. En zo’n kotsinjectie is ook niet gratis.
Zes maanden later nemen we opnieuw een kijkje in het Franse hotel. Voor de inrichting van de kamers is gekozen voor een combinatie van Leen Bakker en de Action. Wat ook meteen opvalt is dat Michael honderd jaar is geworden en nog steeds stapelen de tegenslagen zich op. Er is inmiddels serieuze tijdsdruk, want de eerste gasten zijn onderweg. Om vier uur moet alles echt klaar zijn. Wederom gooit een hond roet in het eten door weg te lopen en daarna staan de gasten veel te vroeg op de stoep.
Hoe loopt het af? Bekijk het hier.
bakkerpraatjes.com 