“Fijn dat ik je vanavond weer zie.”
Ik zit in de trein en naast me zit een vrouw te bellen. Ze heeft vanavond een afspraak. Mijn fantasie gaat gelijk aan de slag. Ze heeft een geheime minnaar en vanavond ziet ze hem. Het is een Italiaan. Ze hebben afgesproken op de tochtige zolder van een pizzeria. Hij zal Italiaanse liederen voor haar zingen. Zij trekt haar tangojurk aan. Iets echt Italiaans heeft ze niet. Hij zal “ti amo” tegen haar zeggen waarop zij zal antwoorden dat ze geen Italiaans spreekt maar wel van hem houdt. Ze eten tiramisu en drinken amaretto bij kaarslicht.
“Mama is er niet meer, papa. Dat weet je toch?”
Mijn fantasie stopt meteen. Niks Italiaan. Niks tochtige zolder. Deze vrouw belt met haar vader en hij is in de war.
“Ik weet dat je dat soms vergeet en dat is ook helemaal niet erg. Toch moet ik je wel eerlijk antwoord blijven geven. Mama is er niet meer.”
We kijken elkaar aan en glimlachen ongemakkelijk. Zij omdat ze weet dat ik haar gehoord heb. Ik omdat ik weet dat ik ooit misschien hetzelfde gesprek moet voeren.
bakkerpraatjes.com 