Henk en Carolien komen uit Limburg, dus ze wonen al een beetje in het buitenland. Ooit zijn ze op vakantie geweest in Costa Rica en sindsdien verliefd op het land. Vooral de geluiden vinden ze erg mooi. “Zelfs een blinde zou het er naar z’n zin hebben”. Aangezien blinden niet snel tevreden zijn wil dat toch wel wat zeggen.
De moeder van Henk is minder enthousiast. Ze woont bij haar zoon in en zal dus moeten verhuizen. Ook heeft ze astma en kan ze dus niet even op de fiets naar Costa Rica. Anders had ze dat heus wel gedaan. Op Schiphol gaat ze dan ook kapot van verdriet als haar zoon haar verlaat. Zal ze hem ooit nog terugzien? Ze wil ter aarde storten, haar verdriet uitschreeuwen en hem smeken te blijven. Helaas moet ze het met een schouderklopje en een “nou moeders…” doen.
In Costa Rica hebben Henk en Carolien een eilandje gekocht. Het idee is om er naast hun eigen huis nog een paar appartementen en een restaurant te bouwen. Ook willen ze rondleidingen gaan geven door hun tuin wat nu dus nog oerwoud is. Bij aankomst is de bouw uiteraard niet zo ver als ze gehoopt hadden en moeten ze tijdelijk in een huurhuis gaan wonen. Als de architect dan ook nog eens meer geld wil besluiten ze om de bouw maar zelf af te maken. En dan begint ook nog het regenseizoen.
Een paar maanden later staan er wat muren en deuren en komt er familie op bezoek. Kunnen ze meteen oefenen voor als er straks echte gasten komen. Er zijn natuurlijk wel wat beginnersproblemen. Zo zijn ze het brood kwijt en moeten ze de borden nog ontdoen van vliegjes en hondenharen. En de bouw is dus nog lang niet af. Komt dit nog wel goed of wordt het tijd om terug te gaan naar Nederland?
Een paar jaar later zitten ze toch nog steeds op hun eiland en is de bouw zelfs helemaal af. En het is nog mooi ook. Erg mooi. Als je van natuur houdt zou je zelfs het cliché van een paradijsje kunnen gebruiken. Er is eigenlijk maar één probleempje. De rivier om het eiland heen overstroomt nog al eens waardoor ze om de zoveel tijd hun tuin opnieuw moeten aanleggen. Maar verder is alles perfect. Maar Ik vertrek zou Ik vertrek niet zijn als het zo gelukkig zou eindigen. Henk en Carolien hebben hun eiland namelijk al drie tot zes jaar te koop staan. Ze willen namelijk wel weer eens samen naar de bioscoop en dat kan nu niet. Ze zouden het ook wel leuk vinden om een bar in Oostenrijk te hebben. De logica ontging mij ook een beetje maar we zullen het er maar mee moeten doen.
Ik had nog iets over de snor van Henk willen schrijven, maar die snor spreekt eigenlijk voor zich.
De aflevering kun je hier terugkijken.
bakkerpraatjes.com 