Poortje

“Pardon”, hoor ik achter me als ik door een poortje op het station wil gaan. Ik draai me om en een mevrouw kijkt me boos aan. Ik maak duidelijk dat ik haar niet begrijp. “Ik wilde al door dit poortje gaan”, zegt ze. Ik begrijp nog steeds de situatie niet en zeg een beetje lachend dat ze toch gewoon na mij kan gaan. Als een kind dat haar zin niet krijgt zegt ze: “Maar ik zag het poortje eerder!” Ik begin mijn geduld te verliezen en zeg op dezelfde toon: “Maar ik was hier eerder!” “Nou ga dan als je zo nodig voor wil dringen”, reageert ze. Ik haal diep adem en wens haar een fijne dag vandaag. “En ik hoop dat u van de trap valt!”, zeg ik maar niet hardop.